Sołtys - Jacek Sochacki
Ludność: 157 mieszkańców

Historia tej miejscowości zaczęła się około 1888 roku w karczmie żydowskiej stojącej nad stawem na gruncie Kuźniara w Medyni Łańcuckiej.

Wśród zbierającego się tam chłopstwa był nauczyciel Antonii Mędrala, który uczył trudnej sztuki czytania. Jednego wieczoru opowiedział, że wyczytał w gazecie ogłoszenie o parcelacji folwarku Zagórze koło Kańczugi.

Zainteresowani tym ludzie wysłali delegację do Zagórza i właściciela Hoczowskiego.
Po powrocie z delegacji rozpoczęto werbunek chętnych do wyjazdu na ziemie „obiecane". Wiele rodzin powędrowało tam mimo trudnych warunków gospodarczych jakie tam panowały.

Z powodu braku danych trudno określić kiedy wiosce przyznano nazwę Medynia Kańczudzka. Prawdopodobnie był to początek XX wieku, kiedy utworzono powiat przeworski. Początkowa nauka dzieci odbywała się w szkole w Łopuszce Wielkiej gdzie kierownikiem był Rudolf Rębisz. Około 1910 roku założono szkołę na miejscu, w prywatnym domu Jakuba Łazara.

Do lat 30-tych władze we wsi sprawowali wójtowie: Jakub Łazar, Marcin Zięba, Wojciech Zyga, Szczepan Słonina. Sekretarzował Jan Dziadosz, który przeszedł do Gminy zbiorowej utworzonej w Manasterzu. Po kilku latach Medynię przeniesiono do Gminy w Łopuszce Wielkiej, a ostatnio w 973 roku do Kańczugi. Władza przeszła na sołtysa.

Ludność Medyni pomagała w folwarkach hrabiego Romana Seipona z Łopuszki Wielkiej. Pomoc ta była tylko przy pracach polowych, przy żniwach.

Ilość domów na przestrzeni lat nie zmieniła się i wynosi 65 domów, natomiast liczba ludności w okresie kryzysu międzywojennego przekroczyła 300 osób. Faktem jest to, że wieś się starzeje. Młodzież ucieka od ciężkiej pracy licząc na lepsze perspektywy w mieście.