Artykuł
Sołtys - Lucyna Winiarz
Ludność: 1576 mieszkańców
Wieś położona na południowy zachód od Przeworska, znana z rozległych sadów, zamożna, jedna z największych w okolicy. Początki jej powstania sięgają XII - XIII wieku, ale pierwsza wzmianka pochodzi dopiero z 1384 roku. Znaleziska archeologiczne dowodzą, że okoliczny teren był zamieszkany przez człowieka już w zamierzchłych czasach. W nocy 26 stycznia 1944 roku wieś została otoczona przez hitlerowców i spacyfikowana. W centrum wioski znajduje się pomnik walki i męczeństwa wzniesiony w 1977 roku według projektu Zygmunta Wilusza, ku czci 28 mieszkańców poległych lub zamordowanych podczas ostatniej wojny. Zachowało się kilka starych XIX wiecznych domów. Przy drodze znajduje się zaniedbany park podworski typu krajobrazowego, a w nim opuszczony i mocno już zniszczony dwór z drugiej połowy XIX wieku.
Majętność Sieteszy wraz z folwarkami Lipnikiem, Chodakówką i Rzekami w drugiej połowie XVIII wieku wchodziła w skład klucza kańczudzkiego. Był on wówczas własnością Szydłowskich. Karol Szydłowski sprzedał Sietesz małżonkom Janowi von den Klings pochodzenia holenderskiego i jego żonie. Początkowo dobra Sieteszy wraz z folwarkami obejmowały powierzchnię około 2600 ha. Później powierzchnia ta znacznie się zmniejszyła.
Data wybudowania dworu w Sieteszy nie jest znana. W XVII wieku przebudowany został na styl francuski przez właściciela Klinga. Wygląd taki z pewnymi zmianami budynek zachował do 1939 roku. Była to budowa dziewięcioosiowa, o grubości murów zewnętrznych dochodząca do 1 metra, w trójosiowej części środkowej piętrowa, po bokach parterowa, nakryta wysokim dachem mansardowym. XVIII-wieczna przebudowa nie była jedyną, następnej dokonał Piotr Łastowiecki.
Główne wejście mieściło się w płytkim ryzolicie, pochodzącym zapewne z czasów późniejszych. Podobny wygląd, ale bez ryzolitu miała także elewacja ogrodowa. Jako podstawowe elementy dekoracyjne wszystkich elewacji występowały obramienia dren.
Wśród pamiątek najwięcej ceniono cztery portrety pędzla Kazimierza Wójnakowskiego. Pokaźną kolekcję stanowiły dywany perskie (16 sztuk), zakupione przez Jana Łastowieckiego. Stare srebra pochodzić miały jeszcze z czasów przedrozbiorowych. Istniała też w Sieteszy mała kolekcja starej broni i tabakierek. Biblioteka składa się z około 2500 tomów. Książki zabytkowe miały oprawy ze skóry. Księgozbiór zapoczątkowała Maria z Milżeckich Łastowiecka.
Obok głównego domu mieszkalnego stała również zabytkowa, ale bez specjalnego stylu oficyna. Do zabytkowych budowli należał jeszcze wzniesiony z modrzewiowych bali spichlerz. Prowadzące do niego kute siedemnastowieczne drzwi pochodziły z miejscowego starego drewnianego kościoła, który po wybudowaniu nowej świątyni w początkach XX wieku został rozebrany. Zabytkową i artystyczną wartość posiadała stojąca na terenie dworskim murowana kapliczka z polichromowaną figurką św. Jana Nepomucena, wyrzeźbioną w drewnie.
Park zajmował powierzchnię około 6 ha. Założony został jeszcze pod koniec XVIII wieku przez Klingsów. Kolejni właściciele kilkakrotnie ogród ten poszerzyli i upiększyli. W parku istniał duży staw, widoczny poprzez specjalnie uformowaną perspektywę z okien dworu, oraz trzy mniejsze sadzawki. Wśród rosnących w ogrodzie drzew przeważały stare lipy, dęby, buki kolorowe i zwykłe. Niektóre zasadzono jako altany. Były również trzy regularne aleje: najstarsza lipowa i nieco młodsza grabowa i świerkowa. W kilku miejscach stały kamienne figurki.
